Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, a to przyczynek do okazjonalnych akcji charytatywnych. Nie jestem oczywiście ich przeciwnikiem. Uważam, że każde poruszenie serc, każdy akt dzielenia się z innymi dobrami materialnymi i niematerialnymi jest bardzo wskazany. Podziwiam tych, którzy dzielnie uczestniczą w akcjach, zbierając datki, a potem przekazują je potrzebującym. Są to ludzie ogromnego serca i niech Ich będzie wśród nas jak najwięcej. Mam szczęście znać osobiście kilkoro z Nich… Jak co rok, nachodzi mnie refleksja, dlaczego ta pomoc ma charakter akcyjny i tymczasowy? Dlaczego po świętach i po Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy następuje roczna przerwa we wzlotach serc?  Następuje przerwa we współodczuwaniu…? Na szczęście jestem przekonany, że istnieje spora grupa osób, będących aktywnymi w niesieniu pomocy przez okrągły rok.  Mam niesmak z tego powodu, że świąteczne akcje niesienia pomocy stały się „plastikowe”, mają coś z reality show. Pełno ich w telewizji, radio w internecie. Wiem, tak robi cały cywilizowany świat… Ja jestem jednak zwolennikiem zasady: „…niech twoja lewa ręka nie wie, co czyni prawa…” (w/g mnie jest to fragment jednego z najpiękniejszych tekstów Ewangelii).

Życzę Wesołych Świąt i Miłości 24 godzin na dobę, siedem dni w tygodniu i 365 dni w roku.