Rok trzydziesty dziewiąty dwudziestego wieku na zawsze zostanie zapamiętany jako rok rozpętania II wojny światowej. A rok trzydziesty dziewiąty dziewiętnastego wieku ..? Jest to dla nas „fotopstrykaczy” ważny rok – początek historii fotografii. Świat ujrzał pierwsze zdjęcie zarejestrowane przez Josepha Nicèphore’a – „Widok z okna w Le Gras”. Kontynuatorem prac Nicèphore’a był Louis – Jaques – Mandè Daguerre. Od jego nazwiska pochodzi nazwa sposobu rejestracji fotografii zwana dagerotypią. Równolegle do prac Francuzów, na Wyspach Brytyjskich, William Henry Fox Talbot pracował nad własną metodą rejestracji obrazów pochodzących z camera obscura – kalotypią. Należy też wspomnieć, że po drugiej stronie oceanu Anna Atkins, z niewielkim kilkuletnim opóźnieniem, robiła pierwsze kroki w fotografii z wykorzystaniem cyjanotypii. Nieśmiałe rezultaty tych prac nie dawały nadziei, że fotografia kiedyś stanie się samoistną dziedziną sztuki. A jednak… Pierwsze zdjęcie ulicy Paryża, które wykonał Daguerre, na którym znajdują się postaci ludzkie, było początkiem entuzjastycznych reakcji nad możliwościami nowego sposobu kreowania artystycznej rzeczywistości. Dziś podobno wykonywane jest ponad trzydzieści milionów zdjęć rocznie. Co się stało, że fotografia tak się rozwinęła?