Specjalnie nie podjąłem tego tematu  pierwszego dnia stycznia, aby dać wyraz swojemu stosunkowi do postanowień noworocznych. Jaki zatem jest ten mój stosunek? Uważam, że robienie listy z postanowieniami na kolejny rok to nie jest przymus i obowiązek, a jeśli już ją sporządzamy, to starannie, spokojnie i z rozmysłem. Mało tego, często się zdarza, że taka lista staje się powodem frustracji i niezadowolenia. Zamiast motywować, odgrywa odwrotną rolę – totalnego demotywatora. Dlaczego tak jest? Zasadniczą przyczyną takiego stanu rzeczy jest nieadekwatność postanowień do naszych możliwości. Często stawiamy sobie zadania, które w rzeczywistości są trudne, a wręcz niemożliwe do realizacji. Kluczem do sukcesu jest postawienie sobie zadań prostych, lecz ambitnych, które z dużą dozą prawdopodobieństwa uda nam się zrealizować. Nic nie działa bardziej deprymująco i frustrująco, jak źle zdefiniowane cele i zadania, których nie wykonaliśmy. Ale za to jak cudnie jest poczuć satysfakcję w ich wykonania…

Nawiązując do moich wcześniejszych Pr-In-Cz-owych wpisów, zachęcam do:

Ja już sporządziłem „upgrade” definicji celów głównych na drugą część mojego dorosłego życia i wyznaczyłem zadania na 2015 rok.

Na koniec przyznam się szczerze, że nie udało mi się zrealizować postanowienia z poprzedniego roku: pisania… i to nie takiego na klawiaturze komputera i tabletu. Mam nadzieję, że nie jestem osomatnionym przykładem postępującego zaniku umiejętności starannego (nie mówiąc o kaligraficznym) pisania piórem lub długopisem. To straszne, że klasyczne pisanie ogranicza się do stawianych podpisów i parafek… Dlatego w tym roku trzeba nadrobić zaległości…