Lubię jak coś nie jest sztuką dla ludu, ani dziełem przeznaczonym na pokaz. Od razu przyciąga to coś moją uwagę… jestem tym od razu zainteresowany i chętnie poznaję tego tajniki. Tak też jest z filozofią…
Ona nie polega na słowach, lecz na czynach. Ktoś mnie niedawno zapytał: dlaczego nie stosujesz zawsze zasad opisywanych przez twoich ulubionych stoików, których tak chętnie cytujesz na blogu. Pewnie dlatego, że nie jestem filozofem, a tym bardziej stoikiem. Daleko mi do takiego miana, chociaż staram się korzystać z mądrości filozofów, a tym bardziej stoików. Studiowanie mądrych tekstów i ich kontemplowanie, przybliża mnie do lepszego poznania zawiłych treści, płynących z wersów napisanych przez starożytnych mędrców. Wolę poświęcić czas na czytanie np. „Myśli” Seneki, niż na oglądanie prostaków w telewizyjnych programach o polityce. Im więcej czasu poświęcam na studiowanie treści moich ulubionych myślicieli, tym bardziej jestem bliski stosowania ich mądrości w moim własnym życiu.
Filozofia, jak pisze Seneka nie powinna być uprawiana dla zabicia czasu lub dla rozrywki. Ona ma kształtować i tworzyć duszę, ma zarządzać naszym życiem, trzymać twardo ster i wytyczać trasę nam, słabym żeglarzom, miotanym wzburzonymi falami. Co ważne, bez niej nie można żyć bezpiecznie i beztrosko. Ona daje porady, jak postępować w trudnych sytuacjach życiowych. Nie jest też żadną religią, chociaż większość filozofów w swoich rozprawach powołuje się na Boga, a i wielu mędrców religijnych można z całą pewnością nazwać filozofami. Nie oczekuje poddańczej wierności swoim zasadom i strukturom, bo nie ma struktur. Filozofia jest zatem areligijna, pomimo że często odwołuje się do praw boskich. Jest dumna i wyniosła, lecz otwarta i dostępna dla tych, którzy poważnie ją traktują. I co ważne: książki o filozofii nie nazywają się świętymi, cokolwiek miałoby to oznaczać…